روز انتخابات بود. هیجان داشتم که بدونم کی رئیس جمهور  میشه.

صبح شد، من ساعت 8 بیدار شدم که نتیجه را ببینم. نتیجه قطعی نشده بود، اما معلوم شده بود که باز هم باید وعده های بیشتری رو تحمل کنیم و زنای بی حجاب بیشتری رو. به فامیل خبر دادم، اونا هم مثل من ناراحت شدن.

چند ساعت گذشت. من خیلی ناامید شده بودم تا این که یه خبری به گوشم رسید.

خبر این بود که این دولت همون دولت قبلیه. نتیجه ی آرا به نفع آقای کلیدساز بود. رأی آقای رئیسی 15 میلیون و رأی آقای فریدون که الآن فامیلی اش روحانیه، 22 میلیون.

هنوز 2 میلیون رأی مونده بود تا یه خبر دیگه هم به گوشم رسید که توی شورای نگهبان شلوغه، چون رأی های زیادی از آقای رئیسی باطل اعلام شده. امیدوار شدم که اون رأی ها باطل نشه و اون 2 میلیون هم برای آقای رئیسی باشه که رأی گیری به دور دوم کشیده بشه.

اما اون رأی ها باطل اعلام شد و نه تنها 2 میلیون رأی به آقای رئیسی اضافه نشد، بلکه 1 میلیون رأی هم به روحانی اضافه شد.

و من واقعاً برای این مردم نگران شدم.*

*این مطلب نوشته ی محمد حسین صیاد، سیاستمدار 8 ساله است که خیلی چیزها را از خیلی بزرگترها بهتر دیده.