باز هم جمعه ای صبرکردم
باز هم جمعه ای صبرکردم تا تو بیایی
یک عمر صبر کردم
تو بیا تا این گل ها پژمرده نمانند
آقا تو بیا تا همه ی جنگ ها برطرف شوند
آقا
می دانم یک چیزی در زندگی ام کم است
و می دانم آمدن شماست

محمد حسین صیاد (7 ساله) - شهریور 95

شعری که بابام پارسال همین روزا، موقع تشییع پیکر سردار شهید حسین همدانی سروده بود و در ضمن عکس سردار رو که به تابوتشون متبرک شده بود، هدیه آورد:

نگاه آیه ی «أمّن یجیب» تر شده بود
و ظلم آل امیه عجیب تر شده بود
هجوم کفر به سمت خیام و اهل حرم
حسینیان دلشان بی شکیب تر شده بود
دوباره باغ شهادت درش گشوده و باز
دوباره بوی محرم قریب تر شده بود
وجود او به علمداری سپاه خدا
بسیج و حنجره اش پر نهیب تر شده بود
به شوق «شاطری»، «الله دادی» و «تقوی»
اواخرش دل سردار ادیب تر شده بود
«حسین» دید که «اسکندری» حسینی شد
دلش گرفت اگر کم نصیب تر شده بود
برای حضرت زینب حبیب سا جان داد
که در دفاع حریمش حبیب تر شده بود
محاسنی که جهاد آن چنان سپیدش کرد
به حسن خاتمه شیب الخضیب تر شده بود
شهید ما «همدانی» به دوستان پیوست
مدافع حرمی که غریب تر شده بود